Eten.

Ik wait nait of ie, net as ik, wel ais t gevuil hebben dat ie ook manipuleerd worden, mor ain ding wait ik wel: je kinnen tegenwoordeg nait meer zeggen dat je eten wat de pot schaft. Vandoar dit moal t woord “eten”.

As je noagaon wat je zo aal eten, mout je wel t idee kriegen dat je regelmoateg joen gaalgenmoal innemen. Kiek, as kinder vrouger tegen etenstied vruigen: “Wat eten wie?” din konden ze as antwoord kriegen: “Wie eten broaden knarrietonkjes” of: “Wie eten houpelstokken en as ze drieven binnen ze goar.” Ie begriepen wel, dat ze zok in dat goud gain koorze zaten te eten. Nee, ze haren din ook laiver eten deurnkander, zo as mous en stopvaarve. En ik mout zeggen: doar kin je joe asmis ook wel n ongelok in eten.

Nou binnen der lu dij van lekker eten holden en dij bievubbeld loie-wieve-eten in d’etenspot mor niks vinden. Dij goan uut eten. t Laifst noar n stee woar je van de vlouer eten kinnen. Ze schoeven din aan in n eetgelegenhaid, aan n eettoavel mit glimmende etensvörken, eetlepels of aandere eetraive, zo as eetstokjes. Ik zol zeggen, mooi goan loaten, lu. Zoksen zellen joe d’oren nait van de kop eten. En ze eten joe ook nait de keze van t brood. Nee, van joen aigen etendrinken kin je din zulf goud eten. En elk wait, dat, as je joen eten en drinken op tied kriegen, je niks te miemern hebben.

Nou binnen der ook lu dij t woord spreken van dij dij heur brood ze eten. Of lu dij van twij walen eten. Ach, ie en ik waiten dat je proatjes nait eten kinnen, ook al kin je meer as broodeten.

Nou, ik hol der mit op, omreden ik mout t eten nog in de pot moaken.