Tais en Tammo - Drumpel

Blaauw = Tais
Zwaart = Tammo

Drumpel.


Moie Tammo. Zagst dat? Dij doedel doar mit dij speldeknobbe deur de neuze? Wat paardielu toch ook nait aal uutvreten om op te valen. Der binnen gounent bie dij binnen zo lek as n teemse.

Ach Tais, dat mout elk toch zulf waiten. Wie leven ja in n vrij laand.

Zulf waiten? Ik mout ter tegen aankieken. De moage draait joe ja om, man. t Mos ais verplicht wezen, dij piercingboudel. Din zolst es wat heuren. Din stonden de kraanten vol van schenden van de minsenrechten en misdoaden tegen de minselkhaid. Nee, as de minsen t zokzulf mor aandoun, din is niks te gek.

Nou, ik wait nait woar ofstoe die drok om moakst. t Is mie nijgeliek. Elk dut mor wat of e zulf wil. Mien ol opoe zee aaltied: “Ook elke doedel of malloot, wordt deur schoa en schaande groot.” Waist wel woar ofstoe last van hest? Doe hest n eh… lege pe.. re… perikkelboarhaidsgrinze. Boetendes binnen dien tonen te laank. Körtom: doe bist n naro.

Oh, heur hom. Tammo mit zien kezekuten. Doe denkst zeker dast de wieshaid in pacht hest. Dij wieshaid van die is mie nog gain dubbeltje weerd. Das ja doamesbloaden gekwak, man. Dat komt zeker bie dien Dientje vot. Dij het zeker weer te laank onder de dreugkabbe zeten. Loop hin schieten kerel.

Kiek, dien pe… pe.. re prikkelboarhaidsgrinze is nog leger as dat ik docht. bie die ja. Dien emoties lopen die ja biekans zo tot t lief uut. Das nou net wat of ik bedoul. Doe pro… eh… projec eh.. doe projeculeerst dien aigen irri eh… irrigoatsies op n aander, Tais.

Wat, mien irritoatsies binnen van mie en van aans gain ain. Mag ik? Boetendes, dat gaait gain aine wat aan. Kinst mie de kont kuzzen, doe mit dien psychologie van de kolle grond.

Dien prikkeldrumpel slit aal meer, Tais. Nog even en t is bie die geliekvlouers. Koel toch ais wat of man. Most mor reken: elk het zien gebreken. Bie die mankaaiert aan t drumpeltje. Nou, doar kin je wel wat aan doun, hor. Der stoan genog drumpeltjemoakers in de gele gidse.

Nog even en ik gooi die hier in t daip. Mien drumpeltje is volgens die ja toch al ofsleten. Dus muite zal mie dat nait kosten.

Kaalm aan, Tais. Kaalm aan. Ik heb wel n oplözzen veur die. Kiek, der is wel dege wat te doun aan joen slechtere kanten. Dat zee Dientje gusteroavend nog dou ze zulf stofzoegen mos.

Zo, en dou ze mit die kloar was hest doe de jankbezzem zeker in t ronde zwaait.

Joa, zai haar n soortement van model. En dij begreep ik hailendaal. Kiek dat zit zo. Goie en slechte aigenschoppen goan aaltied soamen. As je bievubbeld, eh… dat slagt nait op die hor, mor eh… as je dus bievubbeld behulpzoam binnen, din kin je wel ais te behulpzoam wezen. En din schait je deur zeg mor, met as n krobbe sloa. Din wor je dus bemuizuchteg. Kiek, dat nuimen ze n vaalkoele.

Tou mor, n vaalkoele. Nog even en ik gooi die der in. Hest ja n goatje in dien nekke man.

Loat mie din n goatje hebben, Tais, ik heb n hoge prikkelboarhaidsdrumpeltje. Mor eh… om even weer om te kommen op ons onderwaarp, ja. Op dij vaalkoele, ja. Kiek, zo gaauw as je der achter binnen wat joen kwaliteiten en wat joen vaalkoelen binnen, din kin je op zuik goan noar t positief-tegenovergestelde van joen vaalkoelen. En doar mout je weer van leren, zeg mor.

Man, plaas toch nait zo. Mien ol opoe zee vrouger aaltied: “Lu dij uut de nekke plazen, zeggen niks aans as holle frazen.” Van dij drumpeltjeboudel van die mout ik de pot op. En ain ding heb ik vanmörgen wel opstoken.

O joa? Wat mag dat din wel wezen, Tais.

Dat, as aine denkt mit goie road te kommen dat toch wel hail slim gaauw bemuizuchteg is. Kom, wie lopen even bie ons visboer over de drumpel.

Dij het ja hail gain drumpel, Tais.

Krek, Tammo. Das nou juust t aantrekkelke. Din huive ook gain drumpelvrees hebben.

Weer

Wos je lu, dat ter grofweg drij soorten minsen op de wereld binnen? In d’eerste ploatse dij, dij naargens gain verstand van hebben. Din binnen der lu dij volgens aigen zeggen overaal verstand van hebben. En ten daarden hevve de lu dij van d’eerste baaide soorten profiteren. Mor toch hebben ze ain ding gemain: te pas en te onpas proaten ze over t weer. Doarom bie dizzen t woord “weer”.

t Weer is n gewild gespreksonderwaarp. t Is nooit goud of t deugt nait en dat paast ons minsen persies, omreden je kinnen din in ale weer en wind ais even lekker jeuzeln en kloagen. Veuraal as t weer weer is om n aargernis te dailen. n Boer dij t weer wat tegenzit wordt ook ja vranterg en weerzaik.

Lu mit of zunder weerglas en wel of nait uut Garrelsweer doun zok voak veur as echte weerdeskundegen. Zo hejje de lu dij heur liekdoorn aaltied n meroakels goie weerwikker is. Ze vuilen krek of t waskeweer, heuersweer of fietsersweer wordt. En ze vuilen ook persies aan of de kinder roeg weer in de kop hebben. Din binnen der lu dij bie heur stainswellen aaltied weerpien hebben. Stainswellen steken veuraal as der swoar weer mit dunder en weerlicht op komst is, van dat weer woarin je joen hond ter nog nait op uut sturen, zeg mor. Mor ook as t t mooiste weer van de wereld wordt, kriegen dizze lu der weer last van.

Kiek, as swaalfkes hoog vlaigen, blift t goud weer. As je wat uutlainen mot je mor ofwachten of je t weerom kriegen. En dat n zaike nait veul weerstand het is ook woar. Mor of de volgende olle weerspreuk: t weer en de vraauwen binnen nait te vertraauwen, of dij woar is mout je zulf mor bekieken.

Kiek, op de verholden tussen man en vraauw zal van weerskanten wel ais n moal wat aan te maarken wezen. Veuraal as aine n verlaaiden nait weerstoan kin. Din kin dij doarnoa wel weer mooi weer speulen willen, zeker is dat, as t miede vlogt, der swoar weer op komst is. Körtom: as de wind krimpt wordt t weer minder. Nou ie weer.